چگونه ترون با ۸۰ میلیارد دلار USDT، گاوصندوق تراکنش‌های مالی شد؟

در سال ۲۰۲۵، شبکه TRC-20 ترون به نیروی غالب برای انتقال تتر (USDT) تبدیل شد و از شبکه ERC-20 اتریوم پیشی گرفت. ترون نتوانست اتریوم را کنار بزند، اما ۸۰ میلیارد دلار از USDT را تصاحب کرد و بر پرداخت‌های استیبل‌ کوین‌ها مسلط شد.

ترون اعلام کرد که در سه‌ماهه دوم سال، بیش از ۸۰ میلیارد دلار USDT در گردش داشته است. در مقایسه با گزارش رسمی تتر که ۱۵۷.۱ میلیارد توکن صادر شده در تمام شبکه‌ها را نشان می‌دهد، این داده‌ها حاکی از آن است که تقریباً ۵۱ درصد از کل USDT جهان روی شبکه ترون قرار دارد. این آمار نشان‌دهنده رشد بی‌سابقه و ذخایر بی‌نظیر ترون است.

داده‌های ترون تقسیم‌بندی واضحی را در کاربری بلاک‌چین‌ها برجسته می‌کند. Tron به عنوان یک مسیر سریع و کم‌هزینه برای تراکنش‌های استیبل‌ کوین‌ها برتری دارد، در حالی که اتریوم نقش خود را به عنوان قطب اصلی دیفای (DeFi)، توکن‌های غیرقابل معاوضه (NFT) و نوآوری توسعه‌دهندگان تثبیت کرده است.

چرا ترون بر USDT مسلط شد، اما بر اتریوم نه؟ 

در جولای ۲۰۲۵، ترون هزینه‌های تراکنش را به شدت کاهش داد. میانگین کارمزدهای هفتگی از ۲.۴۷ TRX به ۰.۷۲ TRX کاهش یافت که یک افت ۷۰ درصدی را نشان می‌دهد. این استراتژی کارمزد پایین، یک موفقیت بزرگ بود. در نتیجه، صرافی‌های بزرگی مانند بایننس، TRC-20 را به عنوان استاندارد فنی پیش‌فرض برای توکن‌ها در شبکه ترون تبلیغ می‌کنند و آن را به عنوان گزینه‌ای کم‌هزینه و پرسرعت معرفی می‌کنند که راحت‌ترین گزینه برای معامله‌گران است. 

علاوه بر این، تجربه کاربری ساده ترون برای معامله‌گران غیرفنی، به‌ویژه در آمریکای لاتین، خاورمیانه، شمال آفریقا و آسیا-اقیانوسیه جذاب است. فریلنسرها و بازرگانان در این مناطق، بیش از هر چیز به صرفه‌جویی در هزینه اهمیت می‌دهند. 

پائولو آردوینو، مدیرعامل تتر، خاطرنشان می‌کند که ۶۳ درصد از تراکنش‌های USDT تنها شامل USDT است، در حالی که ۷۸ درصد از انتقال‌های سایر استیبل‌کوین‌ها، شامل دارایی‌های اضافی نیز می‌شود. این امر نشان می‌دهد که USDT در درجه اول به عنوان یک واسطه مستقیم برای تبادل عمل می‌کند، در حالی که استیبل‌کوین‌های رقیب بیشتر به فعالیت‌های معاملاتی گره خورده‌اند. 

با این حال، ترون تنها به ۲۷ ولیدیتور متکی است که ریسک تمرکزگرایی را افزایش می‌دهد. اتریوم با هزاران ولیدیتور، امنیت قوی‌تری را فراهم می‌کند، اما انتقال‌های آن کندتر و پرهزینه‌تر است.

این تفاوت همچنین ریشه در تاریخچه آن‌ها دارد. اتریوم که در سال ۲۰۱۵ راه‌اندازی شد، یک دهه فرصت داشت تا اکوسیستم دیفای و NFT خود را بسازد. ترون که در سال ۲۰۱۷ تأسیس شد، دیرتر وارد میدان شد اما برای سرعت و هزینه بهینه‌سازی شد، که آن را برای انتقال‌های پرحجم استیبل‌کوین جذاب‌تر کرد. این تقسیم کار نشان می‌دهد که چگونه اتریوم تسلط خود را در دیفای و NFT حفظ کرده، در حالی که ترون به شبکه ارجح برای پرداخت‌ها و انتقال‌ها تبدیل شده است. 

استیبل‌ کوین‌ها چه کاری انجام می‌دهند؟

استیبل‌ کوین‌ها سرعت کریپتو را با ثبات دلار پیوند می‌زنند. USDT، بزرگترین آن‌ها، نقشی محوری در معاملات و پرداخت‌ها ایفا می‌کند. USDT توسط شرکت Tether Limited به عنوان یک دلار دیجیتال منتشر می‌شود که به نسبت ۱:۱ به دلار آمریکا متصل است و طبق گزارش رسمی سه‌ماهه اول سال ۲۰۲۵ تتر، توسط ذخایری مانند ۱۲۰ میلیارد دلار اوراق بهادار خزانه ایالات متحده پشتیبانی می‌شود. یک راه عملی برای تصور USDT، به عنوان یک کارت هدیه دیجیتال است: این توکن ارزشی را در خود نگه می‌دارد که می‌تواند در صرافی‌ها، کیف پول‌ها یا پلتفرم‌های همتا به همتا (P2P) خرج شود. تا جولای ۲۰۲۵، کل دارایی‌ها و ذخایر USDT به ۱۶۲.۵ میلیارد دلار رسید.

دارایی تسویه در مقابل دارایی سوداگری

معامله‌گران به USDT وابسته هستند؛ زیرا هم به عنوان یک ابزار تسویه کار می‌کند و هم به عنوان سپری در برابر نوسانات. آن‌ها در زمان ریزش بازار برای جلوگیری از ضرر، به USDT منتقل می‌شوند بدون اینکه بازار کریپتو را ترک کنند. به عنوان مثال، یک معامله‌گر مکزیکی ممکن است سایر ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین را در زمان رکود به USDT تبدیل کند و پس از بهبود قیمت‌ها، دوباره وارد بازار شود. جذابیت USDT در قابلیت اطمینان آن نهفته است؛ این توکن بیشتر به عنوان یک پول تراکنشی عمل می‌کند تا یک دارایی سوداگرانه.

این تمایز زمانی واضح‌تر می‌شود که به نحوه حرکت استیبل‌کوین‌ها، چه در داخل صرافی‌ها و چه در شبکه‌های بلاک‌چینی نگاه می‌کنیم. در سال ۲۰۲۵، USDT در دو مسیر اصلی حرکت می‌کند: در صرافی‌های متمرکز (CEXs) و در شبکه‌های بلاک‌چینی مانند ترون و اتریوم.

چرا ترون در پرداخت‌های استیبل‌ کوین‌ها پیشتاز است؟

هر یک از بازیگران اصلی، نقشی متفاوت در حرکت نقدینگی دارند و در کنار هم توضیح می‌دهند که چرا ترون بخش زیادی از جریان استیبل‌کوین‌ها را در سال ۲۰۲۵ به خود اختصاص داده است.

صرافی‌های متمرکز، میزهای OTC و بازارسازان

صرافی‌های متمرکز، همچنان محرک‌های اصلی معاملات USDT هستند. پلتفرم‌هایی مانند بایننس، بیشتر جریان روزانه را مدیریت می‌کنند. بایننس به دلیل کارمزدهای پایین، TRC-20 را به عنوان مسیر پیش‌فرض معرفی کرده است. میزهای OTC که معاملات عمده را برای نهادها و مشتریان بزرگ مدیریت می‌کنند، برای کاهش هزینه‌ها و تسویه سریع‌تر، به ترون روی آورده‌اند.

جریان‌های منطقه‌ای و حواله های مالی

ترون در مناطقی مانند آمریکای لاتین، خاورمیانه، شمال آفریقا و آسیا-اقیانوسیه تسلط دارد:

• در آمریکای لاتین: فریلنسرها از ترون برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها استفاده می‌کنند.
• در خاورمیانه و آفریقای شمالی: بازرگانان برای پرداخت‌های برون‌مرزی به آن اعتماد می‌کنند.
• در آسیا-اقیانوسیه: ترون کاربرد زیادی در حواله های مالی دارد، به طوری که در ماه می ۲۰۲۵، ۲۷۳ میلیون تراکنش را پردازش کرد.

این پذیرش به‌طور مستقیم به اقتصاد درون‌زنجیره‌ای ترون ترجمه می‌شود، به طوری که ترون ۱۴.۵۷ میلیون دلار درآمد هفتگی ایجاد می‌کند که از اتریوم پیشی گرفته و تنها از سولانا عقب است.

هزینه، سرعت و تجربه کاربری: ترون انتخاب کاربران عادی 

در سال ۲۰۲۵، شبکه TRC-20 ترون به مسیر اصلی برای انتقال USDT تبدیل شد، به‌ویژه برای پرداخت‌های کوچک، فریلنسرها و معامله‌گران برون‌مرزی. انتخاب آن‌ها به دلیل هزینه‌های کمتر، سرعت بالاتر و تجربه کاربری آسان‌تر نسبت به ERC-20 اتریوم بود.

مقایسه کارمزدهای TRC-20 و ERC-20

هزینه‌های تراکنش، واضح‌ترین تفاوت بین ترون و اتریوم است. مدل منابع ترون، کارمزدها را ناچیز نگه می‌دارد، در حالی که هزینه‌های اتریوم که ناشی از ازدحام شبکه است، فشار سنگینی بر کاربران وارد می‌کند.

• کارمزدهای ترون نزدیک به صفر است: در اکثر روزها، یک انتقال TRC-20 USDT بین ۰.۱۰ تا ۰.۵۰ دلار هزینه دارد و حتی به دلیل مدل منابع «پهنای باند» ترون، اغلب از این هم کمتر است.
• کارمزدهای اتریوم بالاست: در شرایط عادی، انتقال ERC-20 USDT معمولاً ۴۰ سنت تا ۳ دلار هزینه دارد و در دوره‌های شلوغی شبکه، این کارمزد به ۱۰ دلار یا بیشتر نیز می‌رسد. در شرایط بسیار شلوغ، کارمزدهای ERC-20 به بیش از ۳۰ تا ۴۰ دلار در هر تراکنش رسیده‌اند.

این اختلاف ۳۰ برابری، استفاده از اتریوم را برای انتقال‌های کوچک غیرعملی می‌کند. این تفاوت در ارزش‌های بالاتر نیز بیشتر می‌شود. در اواسط سال ۲۰۲۵، ارسال ۱۰۰۰ دلار در TRC-20 تنها ۱ دلار هزینه داشت، در حالی که همین تراکنش در ERC-20 حدود ۳۰ دلار هزینه داشت.

سرعت و زمان تأیید

ترون در پردازش تراکنش‌ها بسیار سریع است و یک مزیت آشکار دارد:

• سرعت ترون: ترون هر ۳ ثانیه یک بلاک تولید می‌کند، بنابراین بیشتر انتقال‌های TRC-20 USDT در ۳ تا ۵ ثانیه تسویه می‌شوند.
• سرعت اتریوم: میانگین زمان بلاک اتریوم ۱۲ تا ۱۳ ثانیه است و کاربران اغلب برای تایید تراکنش باید ۳۰ تا ۶۰ ثانیه منتظر بمانند. در زمان شلوغی شبکه، تاخیرها بیشتر هم می‌شود.

این ترکیب کارمزد کمتر و تایید سریع‌تر توضیح می‌دهد که چرا TRC-20 به مسیر اصلی برای انتقال‌های استیبل‌کوین، به‌ویژه در پرداخت‌های روزمره و حوالجات مالی، تبدیل شد.

اتریوم «بازنده» نشد، بلکه به‌طور متفاوتی تخصصی شد

در اواسط سال ۲۰۲۵، اتریوم ارتباط خود را از دست نداد، بلکه نقشی تخصصی و متفاوت از تسلط ترون در انتقال‌های USDT برای خود ایجاد کرد. اتریوم در امنیت، تمرکززدایی و پرورش یک اکوسیستم پر جنب‌وجوش برای توسعه‌دهندگان، به‌ویژه در دیفای، NFT و محصولات مالی پیشرفته، قوی باقی ماند. شبکه‌های لایه ۲ مانند آربیتروم (Arbitrum) و اپتیمیزم (Optimism) رقابت‌پذیری آن را تقویت کرده و به آن مقیاس‌پذیری بیشتری می‌بخشند. این شبکه‌ها میزبان زیرساخت‌های مالی پیچیده هستند که اتریوم را به «وال استریت» ارزهای دیجیتال تبدیل کرده است.

در مقابل، ترون به «وسترن یونیون» بلاک‌چین تبدیل شده است. این شبکه بر سرعت و هزینه‌های پایین تراکنش‌ها، به‌ویژه برای پرداخت‌های استیبل‌کوین، تمرکز کرده است. افزایش USDT در ترون، که در سه‌ماهه دوم سال ۲۰۲۵ به بیش از ۸۰ میلیارد دلار رسید، جذابیت آن را برای استفاده‌های روزمره مانند حوالجات و پرداخت‌های همتا به همتا برجسته می‌کند که با کارمزدهای ناچیز و تسویه سریع هدایت می‌شود.

آینده ترون در جنگ استیبل‌کوین‌ها

رشد سریع USDT در ترون، مزایایی در سرعت و هزینه به همراه دارد، اما ریسک‌هایی را نیز معرفی می‌کند که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت.

• ریسک‌های فنی و عملیاتی: وابستگی ترون به تنها ۲۷ ولیدیتور، نگرانی‌های مربوط به تمرکزگرایی را افزایش می‌دهد که سطح حمله بزرگ‌تری نسبت به هزاران ولیدیتور اتریوم ایجاد می‌کند.
• مقررات و لیست سیاه: تتر می‌تواند آدرس‌ها را هم در ترون و هم در اتریوم مسدود کند، اما فشارهای قضایی ممکن است صرافی‌ها را وادار به اجرای قوانین سخت‌گیرانه‌تری کند. جایگاه ترون به عنوان یک شبکه پرداخت، آن را در معرض چنین اقداماتی قرار می‌دهد.
• شوک‌های ساختاری بازار: یک تغییر ناگهانی در مسیرهای پرداخت پیش‌فرض توسط یک صرافی پیشرو، یا کاهش شدید کارمزد در یک شبکه رقیب، می‌تواند جایگاه ترون را به چالش بکشد.

کلام پایانی

صعود ترون در سال ۲۰۲۵ منعکس‌کننده یک تغییر قاطع در نحوه جابه‌جایی ارزش توسط کاربران در بلاک‌چین‌هاست. ترون با جابجایی بیش از ۸۰ میلیارد دلار USDT، به مسیر اصلی برای پرداخت‌های استیبل‌کوین، حواله های مالی و بازارهای همتا به همتا تبدیل شد. جذابیت آن در کارمزدهای پایین، انتقال‌های سریع و پیش‌فرض‌های صرافی است که میلیون‌ها کاربر را به سمت TRC-20 سوق داد. با این حال، اتریوم ستون فقرات دیفای و نوآوری باقی می‌ماند. ترون و اتریوم هر دو کارکردهای متفاوتی را ارائه می‌دهند، که نشان می‌دهد موفقیت بلاک‌چین می‌تواند اشکال متعددی داشته باشد.

منبع مقاله: www.ccn.com